et is stil op mijn pagina. Er staan veel onderwerpen klaar waar ik over wil schrijven en praten als het gaat om mijn tijd in de pleegzorg. Van mezelf kijk ik graag positief naar het leven en wil ik vanuit een positief oogpunt mijn verhaal vertellen. Het valt mij dan ook op dat de meeste van mijn onderwerpen met betrekking tot de pleegzorg negatieve ervaringen zijn. Ik pas mijn onderwerpen zo vaak aan, omdat ik graag mijn verhaal vanuit een positief oogpunt wil vertellen en delen. Alleen zijn mijn ervaringen in de pleegzorg niet positief en wil ik mijn verhaal ook niet laten verwateren. Dit omdat mijn ervaringen in de pleegzorg hebben bijgedragen aan mijn trauma’s. Het is voor mij een spiegel dat mijn jeugd niet alleen rozengeur en maneschijn is geweest zoals ik het wil laten overkomen. Ik probeer daarom een balans te vinden om mijn verhaal zoveel mogelijk authentiek te vertellen, maar ook om het via mijn positieve oogpunt te vertellen. De meeste van mijn mooie herinneringen die ik heb zijn ontstaan, nadat ik niet meer onder de jeugdzorg viel. Als meerderjarige heb ik de tijd, ruimte, financiën en andere mogelijkheden gecreëerd om aan mijn trauma’s te werken. Ik wil mijn verhaal, tips en trucs zo goed mogelijk delen, zodat anderen er wat aan hebben. Ik wil mijn ervaring in de pleegzorg niet minder doen laten lijken, want dat is niet het geval. Als iemand die een pleegkind is geweest, heb ik jammer genoeg meerdere diagnoses. Deze diagnoses zijn vastgesteld op volwassen leeftijd. De diagnoses die ik heb zijn gerelateerd uit de periode dat ik in de pleegzorg zat. Met de diagnoses moet ik mijn hele leven leren mee omgaan. Ik weet dat ik niet de enige ben. Het is niet makkelijk, al wil ik dat zo doen overkomen.